ارائه الگوی توانمندسازی منابع انسانی در سازمان‌های فرهنگی (مورد مطالعه: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران)

مقدمه و هدف پژوهش: توانمندسازی کارکنان یکی از تکنیک‌های موثر برای افزایش بهره‌وری و استفاده بهینه از ظرفیت و توانایی‌های فردی و گروهی کارکنان در راستای اهداف سازمانی است. در این پژوهش تلاش شده است تا با یک رویکرد کاربردی به مفهوم توانمند سازی کارکنان به توضیح و تبیین ابعاد این مفهوم پرداخته و ابعاد، مؤلفه­های توانمندسازی را در سازمان‌های فرهنگی در قالب یک مدل مفهومی معرفی نماییم. روش پژوهش: از نظر هدف، با توجه به اینکه نتایج این پژوهش می‌تواند در ارتقای توانمندی کارکنان سازمان‌های فرهنگی به کار رود، تحقیق از نوع کاربردی است؛ و از نظر روش گرد‌آوری اطلاعات، پیمایشی است. برای جمع‌آوری اطلاعات از ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از اجرای آزمون t نشان می‌دهد، وضعیت مؤلفه‌های راهبردهای اجرایی، حمایت مدیران، فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران از نظر نمونه مورد پژوهش در حد ضعیفی قرار دارد؛ و مؤلفه‌های ویژگی‌های فردی و ماهیت شغل از نظر نمونه مورد پژوهش در حد مطلوبی قرار دارد. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد: بین تمام متغیرها، همبستگی معناداری وجود دارد؛ لذا مفروضه رابطه خطی بین متغیرها تایید می‌شود. علاوه بر همبستگی معنادار، هیچ‌کدام از ضرایب بالاتر از 9/0 نیست و این بدان معنا است که بین متغیرها واریانس مشترک زیادی وجود نداشت لذا در تحلیل از آن‌ها استفاده شد. بالاترین میزان همبستگی مربوط به رابطه بین ساختار سازمانی و ماهیت شغل است.